CategoryAuParleur.be

Als er één ding is waar ik ’s nachts van wakker lig of overdag onder gebukt ga dan zijn het wel zorgen om mijn kinderen. Als het met één van de drie wat minder gaat dan voel ik dat fysiek. Soms zeilen we weken op een kabbelend zeetje en dan ineens slaat het weer om

« Les goûts et les couleurs, on ne discute pas » Dat leer je al doende en al zeker als je in een ander land belandt. Soms denk je een sfeer te kunnen vatten maar sla je de bal zo mis. Voor ons businesskaartje ‘klussen en huisbeheer’ in de Ardèche gebruiken we afbeeldingen van de

Ik zie een stukje blauwe lucht dus ik rep me tussen de regenbuien door naar buiten om te gaan wandelen met Brando. De milde temperaturen in combinatie met extreem veel regen zorgen ervoor dat de natuur in volle expansie is. De struiken staan bol, alles is groener dan groen en bloemen in felle kleuren spatten

De aprilse grillen zijn er weer en hoe. Het ene weekend is het 30 graden, het volgende weekend moeten we met bibberende handen de houtkachel aansteken. Maar de zon lokt ons naar buiten. De ‘Saab-ina’ wordt van stal gehaald, het dak gaat eraf en weg zijn we. Want wie hier woont weet dat je de

Soms zijn meisjes de beste pleister op je hart. Roosje, Rosita, Roosie, Roos. Het stond in de sterren geschreven dat ze onlosmakend met ons gezin verbonden zou zijn. Twee vriendinnen die in dezelfde nacht bevallen. Twee baby’tjes die, na maanden duisternis, bijna op hetzelfde moment voor ’t eerst hun oogjes openen en hun longen vullen

Rouwen gaat druppelsgewijs. Af en toe sijpelt er iets binnen: ‘ik ga nooit meer een telefoontje krijgen van mijn schoonmoeder’, ‘we gaan haar nooit meer bezoeken’, we moeten niet meer vragen hoe ze zich voelt. Na zo’n heftige periode voel je je soms een gewond dier. Je voelt je fysiek uitgeput maar tegelijk staan alle

Als ik dit schrijf zit ik op de trein naar België voor de begrafenis van mijn schoonmoeder. Over enkele uren zal ik Bert voor ‘t eerst in mijn armen sluiten sinds zijn moeder een week geleden stierf en hij een wees werd. Toen ik weer naar Frankrijk vertrok met de jongens leefde zijn moeder nog.

Er is de onrust voor de aanstormende dood, er is de rust van een diepe sedatie, en dan toch ineens het gemak waarmee een laatste adem wordt uitgeblazen. Zo tussen het gewassen en verzorgd worden door, laat je los. Bij aankomst in het ziekenhuis maakt de rusteloosheid even plaats voor tranen van herkenning: ‘Bertje, ik

Er zijn weinig momenten waarop je duidelijk voelt dat het idee van controle te hebben over het leven een illusie is, maar twee duidelijke voorbeelden daarvan zijn: ter wereld komen en deze weer verlaten. Twee momenten die ook onlosmakend met elkaar verbonden zijn. Want vanaf je geboren wordt, ligt ook meteen vast dat je ooit

Sommige gevoelens zijn zo groot en intens dat ze heel lang nazinderen in je lijf. Toen mijn vader stierf hield ik zijn rechtervoet vast. Mijn vader heeft 6 kinderen en een echtgenote dus we klampten ons allemaal vast aan een stukje papa dat nog niet gekoesterd werd. Het gevoel ‘NOOIT MEER’ viel als een betonblok

Elke ouder begint met een zekere naïviteit aan het opvoeden van zijn kind. Zo zouden wij wel eens laten zien dat kinderen zonder snoep en koekjes op te voeden zijn. Ik keek nauwgezet toe hoe de oudste geen geraffineerde suiker binnenkreeg. Rozijnen als snoepjes, dat kreeg hij. En een rijstwafel met een vleugje honing is

Ik ben zelden zo jaloers geweest op een slak als tijdens het afgelopen weekend toen wij dozen, meubilair, kinderen en dieren moesten verschepen naar onze nieuwe woonst. Hoe heerlijk moet het niet zijn als je je hebben en houden altijd bij de hand hebt en er dus geen uitputtingsslag aan vooraf gaat als je beslist