CategoryOn est parti!

Vannacht droomde ik over ontwakende energieën, grote witte eieren en het voelen van de emoties van een framboos. Toen werd ik gewekt door de maan die in mijn gesloten ogen scheen. Echt. Soms moet het niet gekker worden maar toch herken ik een rode draad. Er woedt immers niet alleen een oorlog in Oekraïne, binnen

Een besmetting met covid heeft zo zijn gevolgen. Ik ruik niets. Het voordeel is dat het schoonmaken van tienerkamers plots iets van niets wordt. Geen zurige ammoniak geur die je in het gezicht slaat wanneer je de deur opent en waardoor je een stap terugdeinst. Ik heb daar de afgelopen tijd gretig gebruikt van gemaakt

Is het omdat we alle vijf tegelijk geveld zijn door corona en die extra tijd in bed plots nieuwe perspectieven biedt? Omdat ik door dat extra levensjaar me niet meer afvraag of kattebellen enige relevantie hebben en me niets meer aantrek of dit nu een ego kwestie is of niet. Ik ben het beu dagboekjes

15 augustus 2020. Sommige moeders sterven ook op moederkesdag. Zo ook mijn oma, Moeke voor haar kinderen en super oma voor mijn kinderen, want wat een vrouw was ze niet… Een leven dat bijna een eeuw bestrijkt kan niet anders dan vele bergen en dalen kennen en al zeker als je negen kinderen op de

“My mother was my first country. The first place I ever lived.” Nayyirah Waheed. Zondagochtend. Ik lig in mijn bed terwijl het buiten waait en regent. De wind stuwt donkere wolken in een snel tempo voorbij het slaapkamerraam. Mijn huid gloeit nog na van de zon van gisteren en ik ben blij voor de zaailingen

Vandaag vieren we Jules. 13. Hij zal deze verjaardag niet snel vergeten, denk ik. Veel dingen zijn als vanouds: een stapel pannekoeken met slagroom en aardbeien als ontbijt. Andere dingen zijn voor ons al normaal: met al die kilometers tussen ons in, vieren we zijn verjaardag ‘entre nous’. En toch: president Macron had maandagavond wel

Ik krijg elke ochtend een koffie op bed. Jaaaa ik heb zo’n geweldig exemplaar aan de haak geslagen, I know, en jaaaa ik kus mijn beide pollekes en ook de zijne als hij die koffie brengt. Deze zaterdag begint als zoveel andere weekends: ik neem me voor niet te werken en sluit de deur van

Ik ben een boomer. Nu krijg ik wel meer etiketten opgeplakt door mijn puberende zonen maar deze kende ik nog niet. Meestal gaan die labels gepaard met zuchten en rollende ogen. En ook bij deze wordt er geen uitzondering gemaakt. Meteen begin ik een les af te steken over het feit dat ik een pak

Helemaal mee met mijn tijd download ik een appje en boek een bus ticket. Ok, eerlijk is eerlijk, het waren er twee maar het eerste ticket boekte ik een dag te vroeg en zo’n ticket blijkt maar 24 uren geldig maar goed, beter een ticket te veel dan te weinig, nietwaar? In de gietende regen

Hier lig ik dan. Op een geïmproviseerde massagetafel in het clubhuis van mijn werk. Niets zo leuk als vriendinnen hebben die masseuse zijn als je net je lijf gedurende twee weken Kerst en Nieuwjaar toch lichtelijk geabimeerd hebt. En is het door die fragiliteit van het naakt op tafel te liggen of omdat ik nu