Niets zo eenzaam als verdriet hebben. Daar had iemand me op de begrafenis reeds attent op gemaakt. Bert en ik allebei geknakte bloempjes. Soms heel dicht bij elkaar, soms zo veraf. Het liefst in het nest vertoeven van de dichte familie. Allemaal ooggetuigen van de laatste maanden, weken, dagen en uren. Geen woorden zijn er
MonthAugust 2013
‘Het wordt nooit meer zoals vroeger. Maar dat geeft vleugels aan het herinneren’ (Dirk Lauwaert)
Liefste Papa, Ik voel me klein tussen al deze meesters van het woord die jij zo zorgvuldig uitkoos en met wie je je kon meten. Je hebt zoveel mensen geraakt en geïnspireerd. Een wijze man. Een oude ziel. Maar voor ons, voor ons was je vooral een vader. De stilte die je achterlaat staat in