Sommige gevoelens zijn zo groot en intens dat ze heel lang nazinderen in je lijf.
Toen mijn vader stierf hield ik zijn rechtervoet vast. Mijn vader heeft 6 kinderen en een echtgenote dus we klampten ons allemaal vast aan een stukje papa dat nog niet gekoesterd werd. Het gevoel ‘NOOIT MEER’ viel als een betonblok op mijn hoofd en het duurde jaren voor ik overweg kon met die ongelooflijk zware leegte.
Toen ik voor het eerst moeder werd overviel mij vooral het ‘VOOR ALTIJD’. Het drukte op mijn borst en neep mijn keel dicht en ik besefte dat de ‘tijgermoeder’ in mij geboren was want dat instinct van: “hak mijn armen en benen maar af maar laat mijn kind gerust” dat voel je nu eenmaal niet bij iedereen. Plots was er die extra waakzaamheid, bezorgdheid en beschermingsdrang.
Toen we uit België vertrokken en de grens overstaken met Frankrijk voelde ik me een dartelend veulen dat voor het eerst een groene weide vol bloemen oprende. Want in het spanningsveld waar de ‘angst voor het onbekende’ en de ‘zin voor avontuur’ elkaar raken bruist het van leven. Ik had me nog nooit zo ALIVE AND KICKING gevoeld. In een roes van vrijheid en mogelijkheden met dat zalige vertrouwen dat je altijd weer opnieuw kan beginnen in het leven.
Het werk dat ik de afgelopen jaren deed was met momenten zeer stressvol en onaangenaam dus het feit dat we zo pas veranderden van werk voelt vooral als een bevrijding. Door de opgekropte frustraties geraakte mijn lichaam de afgelopen jaren steeds meer in de knoop. Kleine lichamelijke klachten begonnen zich op te stapelen alsook de kilo’s alsof mijn lichaam een burcht bouwde ter zelfbescherming. Een neerwaartse spiraal ontvouwde zich maar duwde me uiteindelijk ook in de richting van zelfzorg. Wat begon als ‘een klasje yoga elke week om wat te leren relaxen’ zoals de huisdokter het noemde, groeide uit tot een heuse ontdekkingsreis doorheen mijn innerlijke wereld. Daar waar ik altijd mijn hoofd had ingeschakeld om controle te behouden over alle ballen die ik in de lucht moest houden, leerde ik nu hoe zoiets simpel als een goede ademhaling een wereld van verschil kan maken. Ik leerde naar binnen kijken en voelen i.p.v. alles met mijn hoofd in eindeloze lijstjes te gieten. Yoga, meditatie, reiki en energetisch lichaamswerk passeerden de revue. En nu zindert er een GROTE DANKBAARHEID. Voor alle avonturen die een leven met zich meebrengt en dat ik mezelf en het leven nog maar eens op een andere manier heb mogen leren kennen.
Voor Bert is het allemaal goed al trekt hij wel een grens bij paarse jurken en patchoeli.
Zoals verschenen op auparleur.be