Gisteren onderging mijn zoon weer een ‘barricade oefening’ op school, oftewel: wat te doen als er een terroristische aanslag in jouw school plaatsvindt. Sinds de aanslagen in Parijs is Frankrijk nog steeds in de hoogste staat van paraatheid maar de moord op een leerkracht enkele weken terug, drijft de spanning weer helemaal ten top. Aan de schoolpoort worden sindsdien hun boekentassen binnenste buiten gekeerd en indien nodig worden ze gefouilleerd door de aanwezige politie of het leger. De jaarlijkse ‘barricade oefening’ waarbij de leerlingen onder hun schoolbank moeten gaan zitten of deze moeten draaien om erachter te schuilen kreeg gisteren ook een nieuw kleedje. Leerkrachten die toch inzagen dat zo’n houten lessenaartje niet veel bescherming biedt tegen een kogelregen bouwden met hun klas een beschermmuur met het voorhanden klasmeubilair en boekentassen. Daarachter moest iedereen zich dan muisstil houden terwijl er luid op de deuren en ramen werd geklopt, er geschreeuwd werd in de gang en vervolgens een vriendelijke vrouwenstem zei: ‘de oefening is gedaan, kom maar naar buiten’ om dan vast te stellen dat het ging om een list en ze faalden in de oefening. ‘Terminated’ zou er oplichten op het PlayStationscherm van mijn jongens. Mijn mond viel open en ik vraag me echt af wie zulke oefeningen bedenkt daar ergens in Parijs en wat voor gevolgen dit zal hebben voor deze generatie kinderen…
Maar angst en onveiligheid is natuurlijk van alle tijden en alle generaties. Tenslotte is ons vakantiepark ook een gated community met een hoge omheining, beveiligde poort en camerabewaking. Al doet dat hoge hekwerk niet veel meer dan everzwijnen buiten houden, de automatische poort de helft van het jaar kapot is en er op de camerabeelden vooral te zien is wie zijn vuil in de verkeerde container kiepert. Ik zou me ook dagen kunnen vergapen aan de mensen die aan het zwembad liggen, want ook daar is een camera om een mogelijke verdrinking tijdig te detecteren, maar die beelden blijken toch saaier dan men misschien op het eerste zicht zou denken.
Ooit zagen we twee mannen over de muur kruipen en ik gilde “Beeeert er zijn inbrekers!” Maar dat bleken twee undercoveragenten te zijn die, gevolgd door een ‘special task force team’ met bivakmutsen in geblindeerde wagens en een heel wapenarsenaal, een drugsbaron uit Marseille kwamen oppikken die hier op vakantie was met vrouw en kinderen. En sindsdien weet ik: ‘never judge a book by its cover’ want wij hadden geen idee.
En Bert schrok zich ooit een bult toen hij in een tuin een zwembadkraan opendraaide en de struik naast hem het op een lopen zette. Het bleek een man onder een camouflagedeken te zijn die naar mijn gevoel eerder op bezoek was voor het vrouwelijk schoon dan voor iets anders. Bert zette tevergeefs de achtervolging in maar die man spurtte sneller dan het licht het bos in om nooit meer gespot te worden. Tenzij hij nu een andere camouflagetechniek gebruikt want deze zomer was er wel een zeer tamme vos die langs de zwembaden sloop en iedereen met een uitdagende blik aankeek. Wie weet.
En je kan je nog zo zwaar beveiligen, er blijven altijd gaatjes. Dat heeft een eigenaar zelf mogen ondervinden toen wij niet aanwezig waren: tijdens een zware storm sloeg de bliksem in en viel alle stroom uit. Daar sta je dan, buiten het park, te zwaaien met je afstandsbediening om de poort te openen. En je beseft dat je de poort wel manueel kan openen maar enkel van binnenuit en dat je dus in de gietende regen over een hek van twee meter zal moeten klauteren. Spijtig genoeg was de camerabeveiliging ook uitgevallen want die beelden had ik dan weer wel graag gezien.
Zoals verschenen in AU PARLEUR: https://www.auparleur.be/edities/editie9/
Heftig allemaal …. het lijkt op in de school zich zo beveiligen en oefeningen dat ze gewapend gaan zal als het eens echt gebeured .. maar het is toch heftig alles wat je hier schrijft het lijkt wel of we in een ander land zijn gekomen (en dat is natuurlijk zo want dit is Frankrijk.