Bijna laat ik de houten kist met verse ‘cœur de bœuf’ tomaten vallen. Het gordijn achter de zetel doet een wilde dans en ik hap naar adem. Langzaam til ik het witte linnen gordijn opzij en een klein vogeltje met glanzende blauwe veren kijkt me verstijfd aan. Zonder nadenken strek ik mijn hand en streel
CategoryOn est parti!
Wispelturigheid
Veel geslapen heb ik niet. Het is pikkedonker als ik Fons uitzwaai, die met zijn hebben en houden naar Parijs vertrekt. We hebben het niet uitgesproken, maar ik weet dat het lang gaat duren voor we elkaar weer zien. Er is een nieuwe fase aangebroken als je kind enkel nog thuiskomt voor Kerstmis en misschien
NESTVERLATERS
Ik had het kunnen weten. Het is niet omdat je al eens een kind naar zijn nieuw nest hebt gebracht dat het de tweede keer makkelijker wordt. Ik word veel te vroeg wakker en door het kleine raam zie ik roze wolken op een blauwe achtergrond. Het belooft een zonnige dag te worden. Maar ik
CloClo
10 augustus 2014. Ik rijd door de bergen maar kan amper iets zien door de tranen die uit mijn ogen gutsen. Sinds ik die ochtend mijn ogen opende, herbeleef ik 10 augustus, een jaar geleden, van minuut tot minuut. Hij zou die dag sterven. De liefste, de slimste en meest gevoelige man die ik ooit
NIMF:
De pijn wordt zo allesoverheersend dat ik het gevoel heb dat mijn lijf in duizend stukjes uiteen zal spatten. Bij elke nieuwe aanstormende wee zet ik me schrap en vecht terug. ‘Niet vechten, surfen op de golven’ zegt de vroedvrouw voor de honderste keer maar het is sterker dan mezelf. Ik voel me een Amazone
DE TAFEL
Als kind begin ik te dagdromen van een grote tafel met een wit tafellaken erop, onder een grote boom. Liefst een kerselaar want een vriendin had er zo eentje in haar tuin staan en als de kersen rijp waren hingen de takken bijna tegen de grond en konden wij, liggend op onze rug in het
De overtreffende realiteit
‘Ik loop samen met Cleopatra door drukke straatjes in Egypte. Het felle zonlicht wordt tegengehouden door doeken die over de straten zijn gespannen. Arm in arm lopen we giechelend door de menigte. Plots stopt ze bij een kraampje met allemaal gouden beeldjes van Belle. Allemaal blinkende afbeeldingen van katjes met twee halve voorpootjes.’ Ik word
Mijn meisje
‘Vind je het nog fijn om handjes te geven?’ vraag ik en ze antwoordt door haar handje in het mijne te laten glijden. Er zijn weinig dingen die het gevoel kunnen evenaren om vijf dagen mij een beetje moeder te voelen van een dochter. Samen met mijn 10-jarig petekind Billie wandel ik de supermarkt binnen
Fête des mères
Zo af en toe duiken ze weer op. De wekelijkse columns die mijn moeder in de jaren zeventig schreef over haar klavertjevier. Deze keer via haar broer, die als vrijwilliger in een heemkundige kring op samengebundelde uitgaven stuit van Spectator, het tijdschrift waarin mama schreef over het wel en wee van haar vier meisjes. Ik
Fijnbesnaard
Het heeft zijn voor- en nadelen om over een grote verbeeldingskracht te beschikken alsook fijnbesnaard te zijn. Vandaag speelt het in mijn nadeel. Ik zie een bibberende Belle met opengesperde oogjes vol angst die met een grote spuit in slaap wordt gebracht bij de dierenarts. Ik hoor haar angstkreet en voel hoe ze mij zoekt,
Angstzweet
Ik voel me lichtjes misselijk door die knoop in mijn maag en mijn oksels scheiden een stevige portie angstzweet af. Dat is moeilijk weg te krijgen met een poefje deodorant, dus ik spuit er wat parfum op, maar die combinatie maakt het nog erger. Ik heb geen tijd meer om nog van outfit te veranderen,
Groen blaadje
Ineens is hij er weer, de nachtegaal, vanuit de buik van Afrika tot in de boom naast onze slaapkamer. Ooit dachten we dat het om een aantal vogels ging tot we ontdekten wat een uitgebreid repertoire deze vogel in zijn mars heeft. En hij kondigt ook de lente aan, alsof alle planten zich gehypnotiseerd oprichten