Artial Marts

Tussen de mistvlagen ontwaar ik onze traag rijdende medereizigers en van achter het geblindeerde venster kan ik me ongegeneerd vergapen aan wat iedereen in zijn voertuig uitvreet nu we samen gedwongen in de zoveelste file richting het zuiden staan. De meesten staren gehypnotiseerd naar een schermpje. Een vrouw houdt een witte zakdoek met bloedvlekken tegen

Verward

Het is mijn week niet. Ik ben veelal verward. Denk ik. Vermoed ik. Het begint bij de dierenarts waar ik zo fier als een pauw mijn kitten met de twee halve voorpootjes uit haar mandje haal en ter controle in de handen van de dierenarts leg. Als trotse moeder wil ik horen dat ze er

Sinterklaas

‘Sinterklaas? Gaan wij dat nog vieren? Zijn de jongens daar niet te oud voor ondertussen?’ ‘Je bent nooit te oud voor Sinterklaas, dat kan je toch je hele leven vieren? En ja ik vind het fijn als jij er ook bij bent, we zijn al zo weinig met z’n vijven samen. Rituelen fungeren ook als

Dagelijkse beslommeringen

De radio deelt ons mee dat: ‘De Franse regering zich in een zware crisis bevindt. Via een motie van wantrouwen is de premier weggestemd en nu moet Macron een nieuwe premier vinden maar gezien de uitersten die de regering vormen is dat geen sinecure. Het zou wel eens lang kunnen gaan duren maar één ding

Klavertje vier.

Terwijl ik dit schrijf bevind ik me in het midden van mijn reis tussen het met zon overgoten Marseille en het bewolkte, koude Antwerpen. Door de glazen deur zie ik een vrouw met korte grijze haren zich uitstrekken en haar lichaam in allerlei bochten wringen. Naast haar loopt een vader zenuwachtig op en neer met