Mijn meisje

‘Vind je het nog fijn om handjes te geven?’ vraag ik en ze antwoordt door haar handje in het mijne te laten glijden. Er zijn weinig dingen die het gevoel kunnen evenaren om vijf dagen mij een beetje moeder te voelen van een dochter. Samen met mijn 10-jarig petekind Billie wandel ik de supermarkt binnen

Fête des mères

Zo af en toe duiken ze weer op. De wekelijkse columns die mijn moeder in de jaren zeventig schreef over haar klavertjevier. Deze keer via haar broer, die als vrijwilliger in een heemkundige kring op samengebundelde uitgaven stuit van Spectator, het tijdschrift waarin mama schreef over het wel en wee van haar vier meisjes. Ik

Fijnbesnaard

Het heeft zijn voor- en nadelen om over een grote verbeeldingskracht te beschikken alsook fijnbesnaard te zijn. Vandaag speelt het in mijn nadeel. Ik zie een bibberende Belle met opengesperde oogjes vol angst die met een grote spuit in slaap wordt gebracht bij de dierenarts. Ik hoor haar angstkreet en voel hoe ze mij zoekt,

Angstzweet

Ik voel me lichtjes misselijk door die knoop in mijn maag en mijn oksels scheiden een stevige portie angstzweet af. Dat is moeilijk weg te krijgen met een poefje deodorant, dus ik spuit er wat parfum op, maar die combinatie maakt het nog erger. Ik heb geen tijd meer om nog van outfit te veranderen,

Groen blaadje

Ineens is hij er weer, de nachtegaal, vanuit de buik van Afrika tot in de boom naast onze slaapkamer. Ooit dachten we dat het om een aantal vogels ging tot we ontdekten wat een uitgebreid repertoire deze vogel in zijn mars heeft. En hij kondigt ook de lente aan, alsof alle planten zich gehypnotiseerd oprichten