quatre vingt dix huit.

Het leven in al zijn schone onvolmaaktheid. Woensdag is onze enigste vrije dag. Heilige woensdag dus. Bert en ik staan dan al om 9u naast het bed van onze kids te springen om erop uit te trekken, terwijl zij het liefst tot ‘s middags blijven knorren. Deze keer lukte het wel met kussens op de