quatre vingt dix huit.

Het leven in al zijn schone onvolmaaktheid.

Woensdag is onze enigste vrije dag. Heilige woensdag dus. Bert en ik staan dan al om 9u naast het bed van onze kids te springen om erop uit te trekken, terwijl zij het liefst tot ‘s middags blijven knorren. Deze keer lukte het wel met kussens op de achterbank en omgekocht met de belofte van een voetbalshirt, gaan we richting de kapper in Toulon.  Erna afgrijselijk slechte Asiatische fastfood maar zo gelachen met het interieur en de met plakband dichtgeplakte nepleren appelblauwzeegroene banken. Een duik in één van de prachtige maar overvolle calangues. De krekels die ons gek maken. Ijsje met zicht op de zee. Nu rosé in den hof, de laatste zonnestraaltjes op ons lijf en de kinderen die hamburgers maken. La vie est belle!

(Het gezaag ‘wanneer gaan we naar huis’, het gevloek ‘fuck you loser’ en de mislukte hamburgerbroodjes laat ik ertss uit. Ik vind het allemaal goed zo.)

(Calanque de Port D’Alon).

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.