Het geweld in het Midden-Oosten laait weer op en snijdt de wereld in twee. Polarisering lijkt wel ‘het woord’ van de afgelopen jaren. Een leerkracht krijgt een mes in de keel en sterft ter plaatse. Een oude vriendin verliest haar kind. Ik voel me de laatste tijd door een mangel gehaald. Maar rust en vrede is ons ook niet meteen gegund hier op het park.
Een wederkerend punt van onlusten zijn de tuinen hier. Wat een contemplatieve plek zou moeten zijn in een mens zijn leven kan een oord van irritatie en wrevel worden. Maar door onze vele tussenkomsten en diplomatieke talenten wordt er zo goed als dagelijks, al is het soms nipt, een plaatselijke oorlog vermeden.
Het zit zo: iedereen wilt een strakke tuin maar niemand wilt een heggenschaar horen tijdens zijn ochtendkoffie en nog minder een tuinman aan je zijde hebben als je monokini aan het zwembad ligt.
Het is dus balanceren op een dun haagje, of dansen op het scherp van een kettingzaag, om iedereen tevreden te houden.
Tijdens de heetste zomermaanden is er weinig geluidshinder. Gezien we rekening moeten houden met gasten die uitslapen, is het, tegen dat zij wakker zijn, reeds zo warm dat het levensgevaarlijk is om nog veel zwaar werk te verrichten. Door hitte en droogte gaan planten en struiken ook in een soort van ‘zomerslaap’ en houden ze zich rustig.
Maar als de temperaturen dalen schiet het groen alle kanten uit. Als je dan niet tijdig ingrijpt is er geen houden meer aan.
Maar ja, dat is niet gerekend op een stel gasten die een maand lang hier verblijven. We krijgen een boze email: ‘dat ze gek worden van al het lawaai, dat ze hier niet voor betaald hebben en met de vraag of het tuinonderhoud op het park geen maand uitgesteld kan worden, tot na hun vertrek. Zoniet, dan willen ze hun geld terug en zijn ze weg.’
‘Ik begrijp uw frustratie maar alles een maand uitstellen is niet mogelijk’, antwoord ik beleefd. ‘Niet voor de natuur die verder doorgaat maar ook niet voor de tuinlieden die een heuse planning hebben voor hun personeel. Maar wat als u ons nu eens aangeeft welke dagen u op uitstap gaat, dan briefen wij dat door.’ Even lijkt het alsof we de gemoederen gekalmeerd hebben en een groter onheil hebben weten te ontwijken.
Dan komt er een email van de eigenaar aan de rechterkant: ‘Over enkele dagen komen wij aan op het park en hebben nood aan volledige rust. Maar omdat wij ook ten volle willen genieten van een mooie en verzorgde tuin hebben wij opdracht gegeven aan onze tuinman om de hele tuin aan te pakken voordat wij komen’.
Ik check het lijstje en gelukkig zijn de buren die dag wezen golfen. Ik stuur hen uit zekerheid nog een bericht: ‘U kan nooit vroeg genoeg beginnen met golfen met deze toch wel zeer hete nazomer en een aperitiefje voor u naar huis komt is ‘obligatoir’. U wilt de zonsondergang op de golfbaan voor geen geld van de wereld missen!’
Dan volgt een email van de eigenaar aan de linkerkant: ‘Bert kan je deze avond een foto trekken van mijn tuin? Ik heb zonet mijn tuinman de opdracht gegeven om de cipressen te tailleren en de bomen te snoeien. Ik wil geen bladeren in mijn zwembad deze winter’.
Ik kijk snel op het lijstje: bingo! Vandaag staat er: ‘uitstap naar de markt in Cassis’ op het lijstje. Snel stuur ik nog een bericht: ‘U kan nooit vroeg genoeg vertrekken naar de markt in Cassis. Zo bent u verzekerd van een parkeerplaats beneden aan het water en bespaart u uzelf een stevige wandeling. Nadien zou ik u ten stelligste aanraden een boottochtje te maken langs de Calanques met een aperitiefmoment op het water. De zonsondergang op het water is ‘to die for’!’
Pas als de eigenaar achter hen beslist zijn tuinman enkele bomen te laten omzagen zit ik in de shit. Op het lijstje staat niets. Ik probeer voorzichtig bij de eigenaar zelf: ‘kan je niet wachten tot ze op uitstap zijn?’ Maar mijn poging valt ergens kapot tussen ‘kan jij ze niet in een andere villa plaatsen?’ en ‘dat ze de klere krijgen’. Maar niet getreurd, op de website Provence Verte met toeristische informatie zie ik dat er die dag enkele dorpen verder een folkloristische optocht is ter herdenking van één of andere heilige. Ik kan het maar proberen.
‘Bonjour, ik weet dat jullie vandaag niets gepland hebben maar ik kreeg zonet een bericht binnen dat er niet zo ver hier vandaan een hele leuke optocht is, echt een unieke belevenis. Ik zou zeker zo vroeg mogelijk vertrekken zodat u nog op de parkeerplaats kan parkeren en niet in een weide moet staan. En blijf zeker tot het dansfeest op het dorpsplein is losgebarsten, zo’n feest met een lokale muziekgroep MOET je gewoon een keer meegemaakt hebben’.
Bij de uitcheck zie ik twee stralende gezichten voor me en hun dankbaarheid is groot. ‘Nog nooit hebben we zo’n reactieve beheerders ontmoet die zoveel leuke tips gaven. We hebben de tijd van ons leven gehad en komen zeker nog een keer terug!’ Over het tuin-lawaai geen woord meer. Mission accomplished. Peace for all.
Zoals verschenen in AUPARLEUR.BE https://www.auparleur.be/edities/editie6/