Lente bedrijvigheid en Pergolesi

‘t Zijn drukke dagen, zo net voor ons vertrek naar België. Ineens moet er nog vanalles geregeld en gedaan worden en de to do lijstjes zwellen aan met de dag pffff……

Er maakt ook een zekere spanning zich van ons meester want het is toch telkens weer een andere wereld binnenstappen als we in Antwerpen zijn. Ook de jongens beginnen weer te fantaseren over hun vrienden en Jules zijn gezichtje klaart helemaal op als hij aan ‘zijn Luca’ denkt. Wat wens ik dat die vriendschap, die nu in de derde generatie zit, blijft bestaan.

De lente kondigt zich, na veel te lang op zich te hebben laten wachten, aan met warme dagen bomvol licht en zon. God, wat waren we dat vergeten, hoe heerlijk zo’n zon en warmte kan zijn. Zo’n genot en je humeur plots ontegensprekelijk zoveel beter. Alles verlicht.

En samen met de zon barst een bedrijvigheid los in de natuur en bij de mensen. Wij zitten net iets te hoog om al veel bloemen te hebben maar hoe meer we afdalen naar Lamastre hoe meer kleur we te zien krijgen. In Lamastre zijn al die felle gekleurde bloesems en bloemen een genot voor het oog. Hierboven zijn we al blij dat we de  knoppen aan de bomen zien springen en hier en daar vers groen uit de grond zien prikken. Maar we weten dat dat zal veranderen, snel zelfs.

Na een lange, stille winter hoor je nu overal lawaai en drukte op de velden. Tractors rijden af en aan met mest en ploegen en er wordt gezaaid en gepland en vanalles geruild en gewisseld en ik krijg al wat stress als ik zie hoe groot mijn moestuin gaat worden (180m2) en ik kan me niet voorstellen dat ik dat allemaal tot een goed einde ga brengen zo zonder enige ervaring. Maar dan kijk ik thuis naar al die miniplantjes: pompoenen, courgettes, komkommers, rode pepers, paprika’s, artisjokken, tomaten, meloenen, bessen, sla, aardbeien, look, kruiden etc etc en ik besef weer dat de natuur het grootste werk voor zijn rekening zal nemen. En ik heb nog zoveel zaad liggen en kijk al vol spanning uit naar onze terugkomst en ik echt kan beginnen.

We hebben voor de eerste keer op onze eigen grond gewerkt: Bert heeft zich met bloed, zweet en tranen (letterlijk) een weg gebaand door een bijna ondoordringbare muur van bramen en plots stonden we  in onze ‘keuken’ en ‘living’  en waw, wat een uitzicht! Jonas is volop bezig met het uittekenen van de plannen en het gaat prachtig worden. Zo spannend om een eigen huis te bouwen.

En na een dag hard werken trekken we allemaal onze mooiste kleren aan want er is een orgel in bruikleen gegeven aan de kerk en dat wordt ingewijd. We betreden de kerk die afgeladen vol zit in onze zondagskleren en we krijgen allemaal drie zoenen van de burgemeester. Wat volgt is een prachtig concert met twee zangeressen die het orgel begeleiden. Als Stabat Mater van Pergolesi wordt ingezet schieten zowaar mijn ogen  vol. Zoveel cultuur, schoonheid en ontroering in dat kleine kerkske van Nozières.

Daarna is Gust nog gevierd met een Sachertorte van de hand van Bert die zichzelf weer overtroffen heeft en ons met een zware maag van teveel gesnoep de avond laat afsluiten. Burb…

5 replies on “ Lente bedrijvigheid en Pergolesi ”
  1. Het leven zoals het is in alle eenvoud, hard werken, ontspannen, feesten, rusten en samenhorigheid! goe bezig…liefs van Oma Annie

  2. Hi guys,
    Wij schreven je vorig jaar al eerder, en ze zien dat je je daar al goed bent aan ‘t amuseren…
    Gezien ik net terugben uit zweden waar we een strobalen huis bouwden, ben ik benieuwd naar jullie plannen. Mochten jullie die willen sharen, kan je ze eventueel eens doormailen. Ons ‘nieuwe leven’ begint in enkele weken en tegen 1 augustus is het richting Ariege! Spannend!
    Groetjes
    Bartmarjansophieniklas

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.