Weer of geen weer, we leven nu al maanden buiten en hebben reeds menig onweer doorstaan. Toch blijf ik zo’n storm, hoog in de bergen, zeer indrukwekkend, ja zelfs angstaanjagend vinden. Donkere wolken die dreigend over de bergtoppen naar je toe kruipen, strakke koude wind die de voorbode is van de aanstormende regen en bulderende donder die je over de bergflanken hoort rollen. Tijdens de laatste storm, gelukkig al even geleden, deden blikseminslagen de caravan trillen op zijn grondvesten!
Maar meestal is het hier volop zomer. Warme dagen waarbij we verkoeling moeten zoeken in het water en zwoele avonden die eindeloos duren. Quelle misère…
Hoe warmer het wordt, hoe groter de insecten die op bezoek komen. Dit ‘Vliegende Hert’ begon te ‘krijsen’ toen ik hem vastnam. Een kever met geluid waren we nog niet eerder tegengekomen.
Ik ben blij dat de kinderen de dode exemplaren ondertussen in een leeg konfituurpotje met deksel bewaren. Daarvoor vonden we ze overal terug en als je ‘s morgens niet goed wakker was kon er weleens zo’n grote kever in je koffietas ronddrijven …
En zo elke dag van ‘s morgens tot ‘s avonds met de jongens samen leven is met momenten best vermoeiend en intens maar toch ook leerrijk. Je begint veel duidelijker hun karaktertrekjes te kennen en ziet hoe verschillend ze alledrie zijn.
Van Fons zijn we het meest verschoten toen hij ineens Engels sprak! Er moet nog aan gewerkt worden, maar Bert heeft tijdens een avondwandeling heel de tijd Engels met hem gesproken. Je vraagt je af vanwaar dat ineens komt. En ok we zitten in Frankrijk maar soit, een taal is een taal denk ik dan. En hij is helemaal gefascineerd door Bonnie en Clyde. Pistolen en ‘slechterikken’ spreken al wel langer tot zijn verbeelding maar dat er ook slechte vrouwen zijn die kunnen schieten tart elke verbeelding! Dromerig staart hij voor zich uit terwijl hij naar ‘Bonnie and Clyde’ luistert van Serge Gainsbourg en Brigitte Bardot. He loves bad girls, zoveel is duidelijk…
Fons’ collectie zelfgeslepen pijlen en speren.
Jules heeft een ongelooflijke creatieve geest. Zo zijn er al langer twee fantasie figuren: je hebt dé Wawi, Jules doet immers nooit iets stouts, Wawi darentegen… En je hebt Heks, die heeft heel veel blauwe kindjes en soms gaat hij bij haar op bezoek of komt zij langs. Jules vloekt ook als een echte oude zeeman en omdat we dat proberen af te leren, verzint hij nieuwe scheldwoorden. ‘Stonker’ is zowat het ergste dat je tegen elkaar kan zeggen op dit moment. En ook zijn smaak kent aparte kantjes: zijn lievelingskaas is blauwe schimmelkaas, hoe straffer hoe liever. En wat dacht u van een hardgekookt eitje met choco als ontbijt?
Gust is de verwende bambino die door het leven danst. Letterlijk en figuurlijk. Als er muziek is begint hij te shaken, als zijn broers ergens opklimmen of ergens afrijden doet hij altijd mee. Maar het leven van een showbeest gaat gepaard met de nodige oorlogswonden. Maar hij doorstaat die met heel veel bravoure.
Wat een heerlijk weerzien met Gilles. Zo lang geleden en toch meteen weer twee handen op één buik!
Hij is gek op dieren en wil alles aaien. Telkens is het een drama als we niet bij elke koe, paard, schaap, geit, varken, kip etc met de auto stoppen zodat hij ze kan aanraken.
Samen zijn het drie jonge wilde welpjes die luid lachend en ravottend over de grond kunnen rollen al kan het een tel later omslaan in een echt gevecht en wordt het een kluwen van kloppende, stampende, bijtende en haartrekkende wildebrassen die ik amper uit elkaar krijg.
Er is altijd veel leven op onze campsite en soms vrees ik dat we alle andere kampeerders zullen wegjagen maar meestal is het het tegenovergestelde. De kinderen worden hier overladen met koekjes en snoepjes en de mensen leven mee met onze avonturen. Elke keer als we de camping oprijden vragen ze of we al iets gevonden hebben. En als zij ‘s morgensvroeg doorrijden laten ze lieve kattebelletjes achter.
Let op de titel van het magazine dat ze achterlieten…
Om toch een beetje in een schools ritme te blijven hebben we hier een mini versie van het Sint-Jansfeest gevierd. Aan de oever van een rivier een kampvuur gemaakt en springen maar! Uiteraard mochten de obligatoire kersen niet ontbreken.
Wat een zalig leven, zo midden in de natuur. We hopen vast en geloven ook dat jullie droom eens gerealiseerd wordt. ‘t Is een feest jullie avonturen te mogen volgen.
Dank u Jef en Magda!
Wat een heerlijk verhaal Swaantje! Zo mooi, uw jongens…
Maar wat ik vooral heel opmerkelijk vind is dat Bert niet meer ros is maar blond!!! 🙂
Geweldig, bij het lezen krijg ik telkens zin om zelf ook te vertrekken. Ik kom naast jullie wijnverbouwen. Snel daarna komt het besef en het rationele, maar tegelijk nog veel meer bewondering voor jullie. je moet de stap durven zetten.
Mooie dagen !
Fons voelt zich volgens de foto’s en volgens mij goed in zijn vel!
Vive la France ,vive les émigrés !