Swaane Lauwaert

En dan ben ik jarig. En mijn telling is ergens blijven steken op 35 lengtes al is het ondertussen al heel wat meer vermoed ik. Niet dat het me echt wat kan schelen maar op zijn Freudiaans blijkbaar wel. En ik wacht op een telefoontje dat nooit zal komen. Papa was altijd één van de

Chantier participatif eco- & auto-construction d’une maison en paille en Ardèche: – objectif : réaliser une maison bottes de paille ossature bois – période : de début avril à fin septembre – personne à contacter et référente : Swaane & Bert 06 40 59 22 90 – les différentes étapes :* février: fondation en béton*

Het jaar 2013 was een jaar dat we heel wat mokerslagen te verwerken kregen. Op hetzelfde moment dat we hier in Frankrijk een nieuw leven opbouwden leek het wel of alles in België afbrokkelde. Het jaar 2014 kan dus niet veel slechter, dat lijkt me een hele geruststelling. Ik begon het jaar goed met het

Ja ik weet het. Het is lang geleden dat ik nog eens in mijn pen ben gekropen voor mijn blog. Maar de tijd was er niet echt naar. Zo wat schattige dingen opschrijven over ons leven op den berg leek zo banaal tussen al die stormen van menselijk verdriet. Ik vond den draad niet. Ik

Liefste Papa, Ik voel me klein tussen al deze meesters van het woord die jij zo zorgvuldig uitkoos en met wie je je kon meten. Je hebt zoveel mensen geraakt en geïnspireerd. Een wijze man. Een oude ziel. Maar voor ons, voor ons was je vooral een vader. De stilte die je achterlaat staat in

Het regent en waait als we Jozef naar de eeuwige jachtvelden begeleiden. Gevolgd door mannetjes van dun papier en een streepje muziek. Vooraleer Jozef de vallei  invliegt maakt hij nog een kleine draaibeweging rond Bert en dan, zoef, weg is hij.  Voor altijd zo vrij als een vogel en toch dicht bij ons. Ik verwacht

Lieve  Jozef, lieve lieve opa dierentuin, Zo’n 9 jaar geleden werd je mijn schoonvader maar onze levens hadden al een aantal keren gekruist. Viool spelend op de muziekavonden bij mijn mama thuis, als bakker van de Biologische bakkerij of als houtbewerkingsleraar op Lohrangrin. Toen je een deel werd van mijn leven en van mijn familie

‘t Zijn drukke dagen, zo net voor ons vertrek naar België. Ineens moet er nog vanalles geregeld en gedaan worden en de to do lijstjes zwellen aan met de dag pffff…… Er maakt ook een zekere spanning zich van ons meester want het is toch telkens weer een andere wereld binnenstappen als we in Antwerpen

Mijn drie jongens zijn allemaal geboren in de lente. Ze hadden allemaal hun vooropgestelde datum maar natuurlijk heeft geen één van de drie zich hieraan gehouden. Fons zou geboren worden op 12 april, de dag dat Bert en ik net één jaar samen zouden zijn. Dat vonden wij zo fantastisch en nogmaals een teken dat

Ik heb een tijdje met een writersblock gezeten. Ik wilde graag over de papa’s vertellen maar vind dat ook moeilijk omdat het zo persoonlijk is en de gevoelens errond zo wisselend zijn. Ik vroeg me af of zij dat zelf wel leuk zouden vinden? Maar ik kon er ook niet omheen. Ik schrijf dan wel

‘Je hebt de hippie in jezelf ontdekt’, zei een goede vriendin tegen me toen we elkaar weer ontmoeten in Antwerpen. Ik moest er hard om lachen en toch, ergens zit er wel waarheid in die uitspraak. Al zou het beter geformuleerd worden als: ‘Je hebt de hippie in jezelf herontdekt’. Want ze deed die uitspraak