de geur van de taal is me vreemd. de ontmoetingen smaken me niet. ik ben een afgedankte hond in een vreemd land. home sweet home. -2017-
Authorswaane
Het wordt nooit meer zoals vroeger (Charlie 16)
Wanneer we op een zaterdag heel vroeg worden wakker gebeld weten we onmiddellijk dat het geen goed nieuws is. “Of we zo snel mogelijk naar België kunnen terugkeren?” vraagt de hoofdverpleegster ons. Voor Jozef, de vader van Bert, is zijn strijd, die al bij voorbaat verloren was, bijna ten einde. Hij is door de medische
Soms is het leven gewoon k*t!
Soms is het leven gewoon k*t. Dat mag ook al eens gezegd worden vind ik. De afgelopen maanden waren heel zwaar. Van de roze wolk van de eerste jaren schoot niet meer veel over. Dat simpele leven in de bergen werd een nachtmerrie. Zelf een nest bouwen werd een loodzware opdracht en het einde leek
promesse de gascon.
i hardly remember the colour of your eyes. that looked straight into my soul. that planted ‘forget-me-nots’ into my heart. only to forget me.
Hoe het dorp werd gered met zoete koekjes (Charlie 15)
De zoektocht naar werk zet zich ongebreideld voort. In een nieuwe wereld moet je ‘uit de box’ denken en vooral rond je heen kijken. Waar leven de mensen van? Hoe doen zij dat hier? De lokale markt op zaterdagochtend blijkt het centrum van de handel te zijn. Stel je bij die markt geen grote kramen
Tijd die door je handen glijdt en een wereld die davert
Tja, het leven gleed door mijn handen. Ik had nochtans zo’n drang om te schrijven maar er was wederom die heerlijke zomerdrukte. En dat gaat hier gepaard met zo’n kracht dat ge ineens maanden vooruit wordt gekatapulteerd. Vrienden, familie, vrijwilligers stromen toe, steken de handen uit de mouwen en bedelen om wat aandacht. En dat
De wetten van de Jungle
Dit artikel verscheen op 10 september 2015 in CHARLIE MAGAZINE. Afgelopen weekend daalden Thiery en ik de bergen van de Ardèche af met een volle camionette en aanhangwagen om ons aan te sluiten bij het event ‘We gaan naar Calais en nemen mee…’, een burgerinitiatief uit België dat heel veel mensen op de been had
Vlees, het kan ook anders
Vlees, het kan ook anders Aan die heerlijke entrecote of dat gegrilde varkenslapje op je bord gaat vaak een boel ellende vooraf. Voor de dieren toch. Swaane zoekt naar een manier om vlees te kunnen eten zonder schuldgevoel. Mijn verhouding met vlees is nooit vanzelfsprekend geweest. Als kind zou ik een
Wij gaan naar Calais en nemen mee…
Machteloosheid. Dat moet zowat het sterkste gevoel zijn dat ik krijg bij de vele en steeds indringender berichten over vluchtelingen. De beelden die in de sociale media circuleren, vervullen me dikwijls met verdriet. Sommige reacties doen mijn maag keren en veroorzaken plaatsvervangende schaamte. Op welk moment zijn we zo ver weg gezakt dat we die
Een les in nederigheid (Charlie 14)
Laten we eerlijk zijn: het geld groeit niet aan de bomen. In Frankrijk evenmin. We zien ons budget zienderogen slinken en dat geeft de nodige stress. Als we niet al onze spaarcenten erdoor willen jagen – bedoeld voor de bouw van het huis – zullen we snel werk moeten vinden. Zo gezegd, zo gedaan. We
Nozières: waar crèches en babysits niet blijken te bestaan (Charlie 13)
De traditie wil dat de ouders op de eerste schooldag een koffie gaan drinken bij Babette. Tegenover de school runt zij, in het huis waar ze geboren is en in de voetsporen van haar moeder, een restaurant & bar tabac ‘Chez Babette’. Het is het kloppend hart van Nozières. Deze plek doet ook dienst als